دانستن نظر کودک و خانواده اش و آنچه که آنها میخواهند باید برای پرستار کودک از اهمیت زیادی برخوردار باشد. مراقب مرتبط با سلامتی کودک در مراقبت های فیزیکی خلاصه نمی شود ، همچنین سیستم سلامت باید بازخورد بیماران و خانواده هایشان در مورد پرستار را جمع آوری کند تا بتواند مراقب مناسب و نامناسب را شناسایی کند. چنین اقدامی از سوی سیستم سلامتی کشور باعث پیشرفت حرفه مراقبت از کودک و سلامت جامعه می شود.
در سال ۲۰۱۶ یک نظر سنجی توسط کمیسیون کیفیت مراقبت در انگلستان از کودکان و نوجوانان در ارتباط با مراقب کودک انجام گرفت و تحلیلی غنی از داده های به دست آمده بر حسب سیاستهای کنونی انگلستان به دست آمده که ارزش بررسی بیشتر را دارد. با بررسی این نتایج، سوال زیر مطرح میشود: همواره میتوان به سوی پیشرفت حرکت کرد، اما مسئله مهم اینجاست که او بر چه چیزی باید تمرکز کند؟ برخی از مواردی که لازم است پرستار کودک به آنها توجه کند، به شرح زیر هستند:
لازم است پرستار کودک، کودکان و نوجوانان را در مراقبت های سلامتی خودشان شریک کند.
نتایج داده های به دست آمده در این نظرسنجی نشان میدهند که کودکان و خانواده هایشان از میزان تاثیرگذاری خود بر تصمیم های مراقبتی گرفته شده توسط مراقب راضی نیستند و حس میکنند ، به میزان لازم آنها را در برنامه مراقبتی کودک شریک نمیکند. بر اساس نتایج به دست آمده ۴۶ درصد نوجوانان ۱۲-۱۵ ساله خود را در تصمیم های مراقب شریک میدانند، در حالی که ۳۹ درصد کودکان ۸-۱۱ ساله خود را در تصمیم های او خود شریک میدانند که بیانگر این است که باید بیش از پیش کودکان را در تصمیمگیری درباره برنامه های مراقبتی خودشان دخیل کند.
او نمیتواند اهمیت برقراری ارتباط مثبت با کودک و خانوادهاش را در زمینه مراقبتهای سلامتی و بهداشتی دست کم بگیرد. فرق وجود و عدم وجود ارتباط درست بین پرستار و بیمار برابر با تجربه درمان و مراقبت مناسب و یا صرفا تحت درمان قرار گرفتن است. عدم مشارکت دادن کودکان و نوجوانان در تصمیم هایی که توسط او برای مراقبت های سلامتی شان گرفته میشود میتواند به سادگی باعث بروز اضطراب در آنها شود.
درست است که کودکان برای انجام تصمیم گیری های مهم از نظر سنی کوچک هستند، اما این هنر پرستار کودک است که بتواند به نحوی آنها را در تصمیم گیری ها درگیر کند که احساس کنند در برنامه مراقبتی خود نقش دارند. برقراری ارتباط موثر با بیمار نیز بخشی از وظایف در حال پیشرفت برای مراقب است.
مهارت های ارتباطی و مهارت های بالینی در مراقبت مرتبط با سلامتی
اما در عمل میزان توجهی که پرستار کودک به پیشرفت مهارتهای بالینی میدهد در حال حاضر بسیار بیشتر از توجه و اهمیت پرستار کودک به مهارت های ارتباطی است. لازم است پرستار کودک مهارتهای برقرای ارتباط موثر را نیز فرا گرفته و آنها را در طول دوره کاری خود بهبود ببخشد. لازم است پرستار کودک علاوه بر آموزش در زمینه مراقبت های جسمی، آموزشهای مربوط به مراقبت های روحی بیماران را نیز گذرانده باشد.
همواره افرادی مانند پرستار کودک در محیط درمانی وجود دارند که میتوانند با درک شرایط روحی بیمار به او و خانوادهاش در ادامه درمان و انجام تصمیم گیری بهینه کمک کنند. این ارتباط پرستار کودک با بیمار بیشتر از جنبه انسانی ارزش دارد و لزوما به دلیل تخصص او در حرفه پرستار کودک نیست. توانایی برقراری ارتباط در مورد مسائل ذهنی و روحی بیشتر به تلاش و رفتار پرستار کودک برمی گردد تا تجربه او و یا شاید بیشتر به تحصیلات آکادمیک مراقب مرتبط شود به هر حال یک موضوع بسیار تاثیر گذار در مراقبت مرتبط با سلامتی بچه محسوب می شود.
لازم است به پرستار کودک زمان داده شود تا بتواند از نظر روحی نیز با بیمار خود ارتباط برقرار کند، در نتیجه درمان بیمار بهتر پیش خواهد رفت. لازم است که آموزشهای بیشتری در زمینه مراقبت سلامتی روحی بیماران به مراقب داده شود. با ایجاد محیط رقابتی برای پرستاری در زمینه رسیدگی به سلامت روحی بیماران میتوان کیفیت مراقبت را در این حوزه بهبود بخشید.
