حدود هفتاد درصد افراد در زندگی خود حداقل یکبار کمردرد را تجربه می‌کنند. درصد محدودی از این افراد درگیر دیسک کمر و درمان آن می‌شوند. این بیماری کمر، پشت و در مواردی اعصاب سیاتیک و پا را درگیر می‌کند. بیشتر بیماران با بالا رفتن سن، از تشدید درهایشان شکایت می کنند.
دیسک کمر می‌تواند بسیار دردناک باشد و در زندگی طبیعی فرد اختلال ایجاد کند. با درمانی کوتاه مدت و یشتر غیر تهاجمی می‌توان عوارض و نشانه‌های آن را به نزدیک صفر رساند. در این مقاله به بررسی دیسک کمر و درمان آن، علل ایجاد و جامعه‌ی در معرض ابتلا می پردازیم.
برای استخدام پرستار در منزل برای مراقبت از بیمار دیسک کمر کلیک کنید
دیسک کمر چیست؟
برای صحبت درباره‌ی دیسک کمر و درمان آن باید ابتا با ساختار کمر آشنا باشیم. ستون مهره‌ها در چهار بخش گردنی، سینه‌ای، کمری و خاجی طبقه بندی می‌شود. قسمت کمری ستون مهره‌ها که از پنج استخوان تشکیل شده است، محل بروز مشکلات دیسک است.
علل دیسک کمر
افزایش سن، از مهم‌ترین پارامتر‌های تاثیرگذار در ابتلای شخص به دیسک کمر است. در اثر زمان، مایع بین مهره‌ای کاهش می‌یابد و به اصطلاح خشک می‌شود. در اثر این رخداد، دیسک اسفنجی که بین استخوان‌های ستون فقرات نقش ضربه‌گیر را بازی می‌کند؛ تخت فشار قرار می‌گیرد. مجموعه‌ی این اتفاقات باعث بیرون زدگی هسته‌ی داخل حلقه شده و ایجاد دیسک برآمده می‌کند.
با ادامه‌ی این روند، حلقه‌ی داخلی تحت فشار ممکن است پاره شود و یک پارگی یا فتق در دیسک ایجاد کند.قطعه‌های دیسک روی ریشه‌های عصبی نخاع که پشت دیسک قرار دارند فشار آورده و باعث درد، بی حسی، تغییر در حس ها و یا ضعف می‌شود. اکثر فتق‌ها در قسمت تحتانی کمر، مانند مهره های چها و پنج کمری، و یا بین مهره‌ی آخر کمری و مهره‌ی اول خاجی که در پایین آن قرار دارد، رخ می‌دهند.
چه کسانی به دیسک کمر مبتلا می‌شوند؟
در بحث دیسک کمر و درمان آن، همواره نام سالمندان شنیده می‌شود. آسیب‌های شدید فیزیکی در ورزشکاران حرفه‌ای و در موارد نادر، قربانیان تصادف نیز باعث ایجاد دیسک کمر و تشدید مشکلات قبلی می‌شود.
افزایش سن اتفاقی غیر قابل اجتناب است اما داشتن یا نداشتن فعالیت بدنی نوعی انتخاب شخصی است. نداشتن تجربه‌ی ورزش در دراز مدت و سطح فعالیت پایین روزانه از عناصر افزایش ریسک ابتلا به دیسک کمر است. در افراد نرمال، عضلات شکم و به خصوص پشت، از ستون فقرات حمایت می‌کنند و از وارد شدن فشار زیاد به آن جلوگیری می‌کنند. در افرادی با عضلات حمایت کننده‌ی ضعیف، خطر آسیب به ستون مهره‌ها افزایش می‌یابد.
راه‌های درمان دیسک کمر
یکی از شایع ترین ویژگی‌های افرا در بحث دیسک کمر و درمان آن، اضافه وزن است. وزن اضافی تحمیل شده به استخوان‌های کمر باعث خارج شدن آن‌ها از حالت عادی می‌شود. برای این افراد، اولین پلن درمانی، کاهش وزن آهسته، بدون انجام حرکات تحریک کننده است.
مانند هر مسئله‌ی مرتبط با استخوان‌های بدن، فیزیوتراپی به یاری بیماران می‌رسد. فیزیوتراپی ممکن است شامل برنامه‌های ماساژ، و یا ورزش های گوناگون باشد. روش درمانی کم‌طرفدار تر و تهاجمی که در دیسک مر و درمان آن استفاده می‌شود، استفاده از اولتراسوند در فیزیوتراپی است.
روش درمانی با توجه به تشخیص پزشک و شرایط بیمار، متفاوت نوشته می‌شود. در بحث دیسک کمر و درمان آن، ممکن است ترکیبی از انواع درمان‌ها تجویز شود. استراحت در رختخواب برای جلوگیری از آسیب بیشتر، خاصیت پیشگیری دارد.
داردهای مسکن برای مدیریت درد و یا شل کردن عضلات نیز جزو درمان‌های تسکینی محسوب می‌شوند. تکیه‌گاه کمری ساکرال نیز گاها‌ً در کنار سایر روش ها، برای افراد پیشنهاد می‌شود.
آخرین راه درگیر شدن با دیسک کمر و درمان آن، در صورتی که راه‌های غیر تهاجمی به نتیجه نرسیدند، جراحی است. جراحی درمانی دیسک کمر با بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
جراح برشی کوچک در محل بیرون زدگی ایجاد می‌کند و در صورت نیاز، قسمتی از استخوان که مانع دسترسی به محل فتق باشد را برش می‌دهد. در مرحله‌ی بعدی، هر آنچه از دیسک بیرون زده یا اضافه است، برش داده شده و برداشته می‌شود.
جمع بندی
دیسک کمر مشکلی شایع در گروه سنی بزگسالان و به ویژه سالمندان است. با حفظ تعادل وزنی، داشتن عادت‌های ورزشی سبک و خودداری از حمل نادرست اشیاء، می توان تا حد زیادی از بروز آن جلوگیری کرد. در صورت ابتلا، پیشرفت علم، گزینه های گوناگون درمانی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.
