تغییر وضعیت دادن بیمار یا نحوه قرار گرفتن بیمار در تخت برای حفظ تعادل و جلوگیری از زخم بستر (زخم فشار) ، افتادن و انقباضات عضله بسیار مهم است .
تغییر وضعیت دادن بیمار برای تأمین آسایش بیمارانی که به دلایل پزشکی باید بستری باشند یا با اهداف درمانی باید محدودیت در جابجایی و حرکت داشته باشند یک امر حیاتی به شمار می رود.
پرستار بیمار برای تغییر دادن مداوم وضعیت بیمار در تخت می تواند از وسایل حمایتی مانند،بالش ، دروشیت و پتو به در زمان جابجایی برای حفظ امنیت و سلامت بیمار مورد استفاده قرار داد.
موقعیت های بیمار در تغییر وضعیت دادن بیمار
تغییر وضعیت دادن بیمار در تخت یک روش معمول در روند درمان برای بیماران بستری با محدوددیت حرکتی است. وضعیت های مختلفی برای بیماران در تخت وجود دارد که ممکن است با توجه به شرایط، ترجیح یا درمان آنها درمورد بیماری مشخص شود. در جدول زیر موقعیت های بیمار در تخت ذکر شده است.
-
ستون فقرات صاف:
فقرات صاف بیمار روی تخت دراز کشیده است. برای راحتی می توانید وسایل حمایتی دیگری نیز اضافه کنید.
-
موقعیت مستعد یا دمر روی شکم:
بیمار روی شکم قرار دارد که سرش به طرف راست یا چپ چرخیده است.
-
موقعیت جانبی یا به پهلو:
بیمار در قسمت بالای بدن با پای بالایی روی پای پایینی دراز است. این موقعیت به تسکین فشار روی کوکسیکس کمک می کند.
بیمار روی قفسه سینه خوابیده و پای رویی بصورت خمیده جلوی بیمار قرار دارد. بازوها باید به راحتی در کنار بیمار قرار گیرند و نه در زیر آن.
-
موقعیت فاولر یا ۴۵ درجه:
- سر تخت بیمار با زاویه ۴۵ درجه قرار می گیرد. باسن ممکن است خمیده باشد یا نباشد. این یک موقعیت مشترک برای تأمین آسایش و مراقبت از بیمار است.
-
موقعیت نیمه فاولر:
سر تخت بیمار با زاویه ۳۰ درجه قرار می گیرد. این موقعیت برای بیمارانی که شرایط قلبی یا تنفسی دارند و همچنین برای بیماران دارای لوله نازوگاستریک یا لوله تغذیه(ان جی تیوپ) استفاده می شود.
-
وضعیت ارتوپنیک یا سه پایه:
بیمار در کنار تختخواب نشسته است و سر روی یک میز روی تخت در بالای چند بالش استراحت می کند. این موقعیت برای بیمارانی که مشکل تنفسی دارند استفاده می شود
- موقعیت ترندلنبورگ:سر تخت را پایین تر از پاها قرار دهید. این موقعیت در موقعیت هایی مانند فشارخون و فوریت های پزشکی استفاده می شود. این امر به تقویت بازگشت وریدی به اندامهای اصلی مانند سر و قلب کمک می کند.
نکات مربوط به تغییر وضعیت دادن بیمار در تخت توسط مراقب بیمار:
هنگام تغییر وضعیت دادن به بیمار در تخت، ارزیابی های لازم را جهت کاهش و یا حذف خطرات احتمالی که سلامت بیمار را تهدید می کنند، را انجام دهید تا در صورت نیاز کمک های لازم برای مراقبت بهتر از بیمار را فراهم کنید. اگر بیمار خود قادر به کمک در زمان جابجایی در تختخواب نیست یا سنگین وزن و بدون حرکت است، بهتر است که از بالابر مکانیکی برای جابجایی بیمار استفاده کنید.
مراقب بیمار مراحل زیر را برای تغییر وضعیت دادن بیمار در تختخواب باید مد نظر قرار دهد:
- بهداشت دست را رعایت کنید. دستها را کاملا ضد عفونی کنید.
- اتاق سالمند را از نظر احتمال شرایط بیماری زا بررسی کنید
- قبل از حرکت دادن بیمار با او صحبت کنید و توضیحات لازم را در مورد کاری که می خواهید انجام دهید ارائه دهید.
- به صحبت ها و شکایات سالمند توجه کنید در صورت نیاز از جابجایی سالمند تا زمان تایید پزشک اجتناب کنید.
- حریم شخصی بیمار را حفظ کنید.
- اکسیژن، درن ها و لوله های تنفسی و … را بررسی کنید که در صوورت جابجایی بیمار دچار مشکل نشود.
- در فاصله بین شانه ها و باسن بیمار بایستید، به اندازه عرض شانه پاها را از هم جدا کنید. وزن از پای عقب به پای جلو منتقل می شود.
- تخت بیمار را تا ارتفاع مناسبی تنظیم کنید و از عملکرد ترمزها اطمینان حاصل کنید.
- دروشیت بیمار را به سمت خود بکشید.
- زیر سر بیمار یک بالشت قرار دهید.
- از بیمار بخواهید کمی سر خود را به سمت قفسه سینه خم کند و دستانش را روی قفسه سینه قرار داده و پاهایش را خم کند تا تعادل در زمان جابجاییحفظ شود.
- بیمار را به ارامی روی تخت دیگر منتقل کنید اما بیمار را بلند نکنید این کار با همکاری سه نفر باید انجام شود.
- بالش را برداشته و تخت را به حالت اول برگردانید.
- مجددا بهداشت دست را رعایت کنید.
